احتمالا کمتر از دو ماه دیگه آزمون جامع دارم.۱۰ تا منبع کلفت که سه تاش عربین.و تا حالا فقط لای بیشترشونو باز کردم و نه بیشتر.
اما در شرایط فعلی ترجیح میدم بعد از ظهرمو با پفک نمکی، آهنگای بیکلام گیتار سرخوش و آروم اسپانیایی، و مهم تر از همه خوندن کتاب جذاب "مارک دوپلو"ی منصور ضابطیان بگذرونم.بلکه کمی از ناخوبی و طعم ناخوشایند لحظاتم کم بشه و یادم بمونه: دنیا بزرگه!
که حرفایی که مدام تکرار میشن تو گوشم یادم بره.
که نگرانیامو فراموش کنم و وقتی قیافه ی مسترو روی صفحه گوشیم میبینم که ویدیو کال برقرار کرده، بهش لبخند گشادی بزنم:)
که چهره ی ...
بانو ...
