جایی که سم ها خارج میشن و انسان سبک میشه. بدون داد و بیداد و البته بدون ترس از داد و بیداد.
امشب بالاخره سم این چند ماه رو درست و حسابی خارج کردم. لیست دیشب هم خیلی کمک کننده بود برای اینکه چیزی ته دلم جا نمونه.
این روزا از هر طریقی به خودم نگاه میکنم، به یک چیز میرسم. کمبود چیزی به اسم هوش عاطفی یا هیجانی یا به قول میم سیاست گفتاری و رفتاری یا در کل کنترل خروجی احساسات و افکار و تصمیم گیری برای بروز اون به نحوی که تاثیر دلخواه رو بذاره و فقط اتلاف انرژی و بدتر کردن شرایط نباشه.
الان تو خونه تنهام... برای اولین بار نون و میم باهم رفتن بیرون... شاید همزمان با متعادل تر شدن هورمون های مادرانه م، بتونم کمی نفس راحت بکشم و کمتر حساس و نگران باشم.
