سوالی که خیلی ذهنم رو درگیر کرده اینه که آیا باید از نظر روحی همین پیرم رو برم یا جوون ظاهرم رو احیا کنم؟! برم و دوباره بدوم یا به خاطر راه های رفته، حالا بشینم
جوابی که الان تو ذهنمه اینه که برای نشستن زوده . خیلی خیلی زوده. و من باید نقطه پایان بذارم بر راه های رفته. و مثل یه روح سفید دوبا ه شروع کنم به دویدن و تجربه و تجربه...
چه خوب میشه اگه بشه
