همیشه برای نوزا کتاب میخونم تا خوابش ببره. ولی دو روزه کشف بزرگی کردم!
یه کتاب دارم به اسم قصه های پرسان. مال بچه ها نیست. افسانه هایی از دنیا جمع کرده و جلد های زیادی داره که من یکیش رو دارم. کتاب سبز.
این رو باز میکنم و یه قصه ش که قابل تحمل باشه مضمونش رو شروع میکنم به خوندن. چون قصه ی پریانه، یه لحن ممتد و کم افت وخیز هم بهش میدم. بیشتر کلمات و اتفاقاتش رو هم بچه کلا نمیفهمه. به وسط قصه نرسیده خوابش میبره! داستاناشم جالبه برای خودم. خیلیم راه خوبیه
همش که نمیشه صد در صد به نفع بچه باشه. هوم؟ تازه از دعوا و درگیری و زوری خوابوندن هم بهتره!
