امشب فیلم مستند توران خانوم رو به صورت اکران آنلاین دیدم.
توران میرهادی از معدود زنان ایرایی که واقعا تحت تاثیرش قرار گرفتم یکی دو سالیه. روحش شاد...
نمیخوام بگم قهرمان زندگیم. چون قهرمان زندگی یه بار معنایی داره مثل اینکه میخوام شبیهش باشم و اینا. ولی واقعا اون آرامش و عشق ذاتی و قلبیش، تلاش بی حد و حصرش تا ۸۰ و اندی سالگی اصلا تو ژن ماها هم نیست... حالا تحققش بماند.
ولی دو جا از مادرش گفت خیلی جالب بود.
یکیش یه جمله بود: همیشه غم بزرگ رو به کار بزرگ تبدیل کن. که توران خانوم اینو واقعا عملی تو زندگیش پیاده کرد.
و یکیشم یه شعر به زبان آلمانی بود: اگر من یک بلیل بودم، در طول عمرم تمام دنیا رو میگشتم و پرواز میکردم از شهری به شهر دیگر. اما حالا که نمیتونم، سعی میکنم توی خونه همه اینها رو ببینم...
الان دقایقیه فیلم تموم شده و من دلم میخواد کلشو تعریف کنم. از این فیلم و از کتابایی که درباره ی توران میرهادی و مدرسه فرهاد خوندم. ولی خب... راستی فیلم تا فردا غروب اگران اینترنتیه. سایت هاشور. از تیوال هم میشه بلیط خرید.
(امشب به این نتیجه رسیدم که موهبت خاص من بدبینی و دیدن نقاط تاریکه :/ )
