مادری کردن عجینه با عذاب وجدان و شرم
یکسره.
بچه داره حرف میزنه و تو اینستاگرام میبینی
بچه غذا میخواد و تو لقمه اخرو خوردی
بچه حوصله ش سر رفته
بچه تشنه شه و تو خریدت طولانی شده
بچه یه خرابکاری کرده و تو سرش داد زدی
بچه میاد میگه مامان عصبانی نباش خوشال باش
حتی وقتی عذاب وجدان داری، شرمگینی ازش. که چرا انقدر عذاب وجدان دارم مگه نمیدونم نباید احساس بی ارزشی کنم؟!
از لحاظ ذهنی این یه لوپ بی پایانه که شما اسیرش میشید.
فقط میتونی به خودت بگی باشه اینم جزئی از زندگیه.. هممممش. اینم؟ بله .. حتی اون هم!
