هیچوقت زخم هاتونو شخم نزنین.از شخم زدنشون هیچ پیشرفتی توی بهبود شما حاصل نمیشه.

کلیت زخم هاتونو فقط باید باور کنین.کاری به جزییات نداشته باشین.وگرنه اذیت میشین.

اگه یه شکست عاطفی،دوستانه،عشقی،تحصیلی،کاری،و... خوردین، عزیزی رو از دست دادین، کودکی سختی داشتین، تو شرایط غربت و سختی و ... هستین، هی دقیقه هاشو مرور نکنین.فقط بگین خب همچین اتفاقی برام افتاد یا داره میفته.دردهای کلی چون ایجاد یه جور حس شباهت با همه آدمای دنیا برای ما به وجود میارن، کنار اومدن باهاشون خیلی راحت تره.

درسته.. درسته ... می فهمم که دردِ شما خاصه.درد شما شبیه هیچکس نیست.درسته چون شما خاص هستین.از شما فقط یه دونه توو این دنیا وجود داره.اونم خود شما هستین! شما ویژه ترین آدمِ روی زمینین.شرایط شما یه جورِ دیگست.من همشو قبول دارم و می فهمم.

ولی یادتون باشه این جملات درباره همه ی آدمای دنیا صدق میکنه... ما یه عالمه سیزده هستیم که هممون از عالم بِدریم ولی در سیزده بودنمون همه عین همیم.


* تسلیت... دعا یادتون نره... عوض منم برین مراسم عزاداری.سرما خوردم و افتادم کلا!